Nadat ik laatst een tweede slag had gemaakt met het laswerk linksvoor wat voornamelijk bestond uit de vloer, was nu het binnenscherm aan de beurt. Net als aan de rechterkant was het binnenscherm er met een stuk dubbele plaat ingezet. Het werd weer erg duidelijk waarom dit geen goed idee is:
Gelukkig was het minder erg dan aan de rechterkant waar de naad dusdanig was volgestopt met plamuur dat ik er een strip van een centimeter tussen moest lassen. Nu, aan de linkerkant, kon ik volstaan met het weghalen van de overlapping met een mm slijpschijf.
Om deze kier vervolgens dicht te lassen.
Er zat echter nog meer oud laswerk linksvoor.
Op het eerste gezicht leek dat zelfs wel mee te vallen.
Aan de binnenkant bleken echter vele millimeters plamuur te zitten dus maar gewoon alles eruit geslepen.
En een nieuw stuk erin gelast.
Iets verderop zat ook nog een vergelijkbare plek met bovendien allerlei niet originele gaten vermoedelijk van een benzineafsluiter of iets dergelijks. Die plek ook meteen voorzien van een nieuw stuk plaat en afgewerkt.
Uitsparing koppelingshuis
Omdat de nieuwe elektromotor iets hoger ligt dan de originele motor, moest ik een uitsparing maken in de tunnel voor het koppelingshuis. Deze moest echter altijd nog dichtgemaakt worden. Dus even een plaatje erin gelast.
En netjes afgeslepen.
Op naar het volgende stuk, waarschijnlijk maar verder met de achterkant waar ik laatst een begin mee had gemaakt. Twee opties voor donor plaatwerk op marktplaats liepen op niets uit omdat juist de rechterkant telkens al verkocht was. Dan toch maar de schuurvondst als voorbeeld/mal gebruiken, dat lukt ook wel.
Nu ik met het laswerk in dit stadium ben aangeland dat linksvoor er nu ook aardig op begint te lijken, is het “point of no return” gepasseerd. Nu ga ik definitief door met deze body.
Topper!